Ang Ebolusyon ng Sistema ng Pera: Mula Ginto Hanggang Stablecoin

Bagama’t ang stablecoin ay umaasa sa soberanong kredibilidad tulad ng tradisyonal na fiat currency, nagagawa nitong paghiwalayin ang tiwala sa soberanya mula sa tiwala sa kapangyarihan ng mga kumpanya.

May-akda: Jacob Wittman, Legal Counsel ng Plasma

Pagsasalin: AiddiaoJP, Foresight News

Ano ang pera?

Noong Hulyo 1944, sa pagtatapos ng Ikalawang Digmaang Pandaigdig, nagtipon ang mga kinatawan mula sa mahigit 40 bansa sa isang maliit na bayan sa New Hampshire upang sagutin ang isang tila simpleng tanong: Ano ang pera, at sino ang may kontrol dito? Ang Bretton Woods Conference ay hindi ang unang pagkakataon na tinalakay ng mga pandaigdigang lider ang tanong na ito, at tiyak na hindi rin ito ang huli. Ang mga debate tungkol sa ginto, dolyar, at mga palitan ng pera ay bumuo sa balangkas ng makabagong pandaigdigang sistemang pinansyal.

Sa loob ng libu-libong taon, bawat mahalagang pagbabago sa pera ay umiikot sa isang pundamental na tanong: Ano ang nagbibigay ng halaga sa pera? Ang mga debate tungkol sa halaga ng pera ay madalas na sumasaklaw sa usapin ng soberanya at kakulangan nito.

Bawat pagbabago sa pera ay hindi lamang tungkol sa pisikal na anyo nito, kundi tungkol sa tiwala, kapangyarihan, at mga patakaran ng laro. Ang stablecoin ang pinakabagong direksyon ng pagbabagong ito, dahil ang tiwala at kapangyarihan ay patungo sa desentralisasyon. Naniniwala kami na ang stablecoin ang kasalukuyang pinaka-maimpluwensyang anyo ng pera.

Panahon ng Commodity Money

Ang pinakaunang kilalang anyo ng pera ay mga kalakal, tulad ng ginto, pilak, kabibe, at asin. Ang mga bagay na ito ay may likas na halaga o malawak na kinikilalang halaga, na nagmumula sa kanilang pisikal na kakulangan. Halimbawa, limitado ang suplay ng ginto at kailangang minahin, na isang mahirap at magastos na proseso.

Ang kakulangan ay nagdudulot ng kredibilidad. Kung hawak mo ang isang gintong barya, maaari kang magtiwala na ito ay isang mahusay na "paraan ng pag-iimbak ng halaga," dahil walang gobyerno o bangkero na maaaring mag-imprenta ng mas maraming ginto mula sa wala.

Sa Yap Island ng Micronesia, ang pera ay nasa anyo ng malalaking disk na gawa sa apog, ang ilan ay tumitimbang ng ilang tonelada, at ang mga batong ito ay minina mula sa Palau. Ang halaga nito ay nakabatay sa laki, hirap ng transportasyon, at pinagmulan. Dahil ang pagmamay-ari ay sinusubaybayan sa pamamagitan ng konsensus ng komunidad at hindi pisikal na paggalaw, ipinapakita ng mga batong ito na ang lakas ng pera ay nagmumula sa kolektibong paniniwala, hindi sa likas na halaga.

Ngunit may mga limitasyon din ang ganitong anyo. Mabigat at mahirap ilipat ang commodity money, kaya hindi ito episyente sa mabilis na lumalagong pandaigdigang ekonomiya. Ang mga pisikal na limitasyong ito ay humahadlang sa episyente ng pagbabayad at pumipigil sa paglago ng ekonomiya. Ang malalayong kalakalan ay nangangailangan ng sistemang kayang lampasan ang bigat ng metal at limitasyon ng kapital.

Paglipat sa Fiat Money

Sa huli, ang pagsasanib ng globalisasyon at industriyalisasyon ang nagtulak sa commodity money sa bingit ng pagbagsak. Pumasok ang mga gobyerno at ipinakilala ang fiat currency. Sa simula, maaaring ipagpalit ang papel na pera sa ginto o pilak, ngunit kalaunan ay tinanggap ito bilang pera mismo. Ang Bretton Woods system ay nag-institutionalize nito sa pamamagitan ng pag-uugnay ng dolyar sa ginto, at pag-uugnay ng iba pang pera sa dolyar.

Ang ganitong sistema ng pera ay tumagal ng humigit-kumulang 25 taon. Ngunit sa huling bahagi ng 1960s, hindi na sapat ang reserbang ginto ng US upang suportahan ang pandaigdigang dominasyon ng dolyar. Noong 1971, pansamantalang itinigil ni Pangulong Nixon ang pagpapalit ng dolyar sa ginto, na nagbukas ng panahon ng unbacked fiat currency.

Sa susunod na yugto ng pera, ang halaga ay nagmumula sa soberanong kredibilidad, hindi sa pisikal na kakulangan. May halaga ang dolyar dahil sinasabi ito ng gobyerno ng US, at naniniwala dito ang mga merkado at dayuhang gobyerno. Ang tiwala ay lumipat mula sa pisikal na suporta patungo sa suporta ng pulitika at polisiya.

Ang ganitong malalim na pagbabago ay nagbigay sa mga bansa ng makapangyarihang kasangkapan. Ang monetary policy ay naging pangunahing sandata ng pamamahala ng ekonomiya at estratehikong geopolitikal. Ngunit nagdala rin ang fiat currency ng mga kahinaan tulad ng inflation, currency wars, at capital controls. Sa ilang pagkakataon, magkasalungat ang flexibility at stability. Sa kasalukuyan, ang pangunahing tanong sa likod ng karamihan sa modernong pera ay hindi kung sino ang maaaring lumikha ng pera, kundi kung mapagkakatiwalaan ba ang mga may kapangyarihan na mapanatili ang halaga at gamit nito sa mahabang panahon.

Digital na Representasyon ng Pera

Ang pag-usbong ng computer at consumer internet ay nagdala ng mahalagang tanong sa intersection ng electrical engineering at pananalapi: Maaari bang i-representa ang pera sa digital na anyo sa digital na mundo?

Ang mga proyekto tulad ng Mondex, Digicash, at eGold ay mga unang pagtatangka noong 1990s at unang bahagi ng 2000s upang sagutin ang tanong na ito. Nangako silang magdala ng bagong paraan ng electronic payment at pag-iimbak ng halaga. Sa huli, nabigo ang mga proyektong ito dahil sa regulasyon, teknikal na kakulangan, at kakulangan ng tiwala at product-market fit.

Samantala, naging laganap ang electronic banking, credit card, payment network, at settlement system. Mahalaga, hindi ito mga bagong asset. Ito ay mga bagong representasyon ng fiat currency—mas scalable at mas angkop sa modernong mundo. Ngunit sumusunod pa rin ito sa parehong institusyonal na tiwala at balangkas ng polisiya, at higit sa lahat, umaasa sa mga saradong teknolohikal na sistema at network ng operasyon na pinapatakbo ng mga intermediary na kumikita sa pamamagitan ng pagkuha ng renta.

Pagdating ng Stablecoin

Sinamantala ng stablecoin ang ganitong dinamika, ngunit sa pamamagitan ng paggamit ng bukas at permissionless na imprastraktura, inalis nito ang kapangyarihan mula sa mga kumpanya. Ang fiat-backed stablecoin ay hybrid sa disenyo. Namamana nito ang kredibilidad at episyente ng fiat currency, habang sinasamantala ang programmability at global accessibility.

Ang pag-uugnay ng stablecoin sa reserve asset na maaaring ipagpalit sa face value ay nagpapanatili ng predictable na halaga, sa pamamagitan ng pag-asa sa kredibilidad ng mga soberanong bansa tulad ng US. Sa pamamagitan ng pag-issue nito sa public blockchain, nagiging posible ang instant settlement, 24/7 na operasyon, at walang hadlang na paglipat sa mga internasyonal na hangganan.

Naniniwala kami na ang umuusbong na regulatory framework para sa stablecoin (na siyang likas na bahagi ng "monetary nature" nito ngayon) ay dapat na naaayon sa aming pangunahing prinsipyo kung paano dapat gumana ang stablecoin para sa mga user:

• Permissionless: Dapat kontrolado ng mga indibidwal ang kanilang digital asset, nang walang arbitraryong mahigpit na account restriction mula sa mga intermediary.
• Borderless: Hindi dapat maging hadlang ang lokasyon ng isang tao sa kakayahan niyang magbayad o tumanggap ng bayad, at hindi rin dapat nito matukoy ang oras ng pagpapadala o pagtanggap ng bayad.
• Privacy: Dapat malayang makilahok ang mga consumer sa komersyal na aktibidad nang hindi nangangamba sa walang basehang pagmamanman mula sa gobyerno, pribadong sektor, o ibang consumer.
• Credibly Neutral: Dapat malaya sa diskriminasyon ang global na daloy ng pondo, na nagpapahintulot sa mga tao mula sa lahat ng pinagmulan na mag-impok at gumastos ng dolyar ayon sa kanilang kagustuhan.

Konklusyon

Ang stablecoin ay ang susunod na hakbang sa ebolusyon ng pera. Umaasa ito sa soberanong kredibilidad tulad ng tradisyonal na fiat currency, ngunit hindi tulad ng electronic form ng fiat currency bago lumitaw ang stablecoin, pinaghiwalay nito ang tiwala sa soberanya mula sa tiwala sa kapangyarihan ng mga kumpanya. Ang pinakamahusay na monetary asset ay umiiral batay sa pinakamahusay na monetary technology at network.