Ang Suliranin ng mga Minero: Tumataas ang Hashrate, Bumababa ang Kita, Ang Krisis ng Buhay o Kamatayan ng Bitcoin

Ang Bitcoin network ay kasalukuyang nasa isang yugto ng “mataas na seguridad, mababang kakayahang kumita”: ang hash rate ay patuloy na nananatili sa itaas ng 1 zettahash, isang makasaysayang mataas na antas, ngunit ang kita ng mga minero kada unit ng computing ay bumagsak sa pinakamababa, na nagdudulot ng estruktural na reshuffling sa industriya.

Noong Nobyembre 27, ang Bitcoin mining difficulty ay muling bumaba ng 2% sa block height na 925344, na umabot sa 149.30 trilyon, ito na ang pangalawang beses na bumaba ngayong buwan, ngunit ang pagitan ng mga block ay nananatili pa rin malapit sa 10 minutong target. Ang pangunahing sukatan ng kita ng mga minero, ang “hashrate price,” ay bumagsak ng 50% nitong mga nakaraang linggo, na umabot sa all-time low na $34.20 kada PB bawat segundo.

Ang pagkakaiba ng mataas na hash rate at mababang kita ay nagmumula sa polarisation ng mga minero. Ang maliliit na mining operator na hindi makakuha ng murang kuryente ay mabilis na umaalis, habang ang malalaking operator na may pangmatagalang power purchase agreements at sariling off-grid power stations ay patuloy na lumalawak.

Kahit ang stablecoin giant na Tether ay pansamantalang itinigil ang mining project nito sa Uruguay dahil sa hindi tiyak na gastos sa enerhiya at taripa, na nagpapakita ng pressure sa mga maliliit at katamtamang laki ng minero. Sa ibabaw, tila hindi bumababa ang hash rate, ngunit ito ay resulta ng konsolidasyon ng industriya, at ang bilang ng mga aktwal na entity na sumusuporta sa seguridad ng network ay malaki ang nabawasan.

Ang trend ng sentralisasyon ay may nakatagong panganib; ang mga salik tulad ng matinding panahon o power grid restrictions ay maaaring magdulot ng chain reaction. Ang capital market ay unang tumugon: noong Nobyembre, halos $30 bilyon ang nabura sa market value ng mga listed mining companies, mula sa peak na $87 bilyon pababa sa $55 bilyon bago bahagyang bumalik sa $65 bilyon.

Nagbabago na rin ang pananaw ng mga investor sa mga mining company; hindi na sila itinuturing na “Bitcoin substitute,” kundi bilang data center business na may dagdag na crypto attributes.

Kailangang mag-sign ng long-term power contracts ang mga Western miners, lumipat sa mga flexible grid areas, o tumanggap ng mga order para sa artificial intelligence at high-performance computing (HPC) upang makahanap ng bagong sources ng kita.

Upang matukoy ang direksyon ng industriya, kailangang bantayan ang tatlong pangunahing indicators: ang malalim na pagbaba ng mining difficulty ay magpapatunay ng paglabas ng high-cost mining machines, habang ang rebound ay nangangahulugan ng muling pagbubukas ng idle capacity; kung tataas ang transaction fees dahil sa mempool congestion, maaaring pansamantalang gumanda ang kita; sa policy side, ang export controls at mga pagbabago sa grid rules ay maaaring biglang magbago ng cost structure.

Ang kasalukuyang Bitcoin network paradox ay lalo pang kapansin-pansin: sa protocol level, hindi pa naging ganito kasigurado ang network dahil sa mataas na hash rate, ngunit ang mining sector ay nahaharap sa capital liquidation at consolidation pressure.

Kung magpapatuloy ang kakulangan sa pondo at mataas na gastos sa enerhiya, mas marami pang mergers at migrations ang magaganap sa industriya; kung tumaas ang presyo ng Bitcoin at transaction fees, maaaring muling buksan ang ilang idle capacity, ngunit ang may-ari at operating model ay ganap nang nagbago.